þreeeeeeeytt

Ég var búin að lýsa því yfir við sætastan í gær að sennilega myndi ég andast þegar vinnudegi lyki í dag. Ég er sumsé búin að vera að kenna síðan klukkan átta í morgun og er andlega undin tuska. Ég settist fyrir framan tölvuna mína í vinnunni í veikri von um að hafa orku til að semja eitt próf fyrir mánudaginn en það frestast án efa til morguns þar sem ég er ekki fær um vitsmunalega tilburði að nokkru tagi heldur stari út í loftið af mikilli áfergju og einverra hluta vegna segir heilinn í mér baaaaaaaaahhh.

Sætastur er á leiðinni að sækja mig. Vinnunni hans er rétt að ljúka svo hann hlýtur að vera alveg að koma. Einu sinni var ég að vinna við þýðingar hjá ónafngreindu tryggingafélagi hér í borg og þá fór heilinn minn stundum út af sporinu, eins og núna. Þá var ég vön að kíkja hingað. Ætli þessi síða sé enn skemmtileg.

Venlig hilsen, Helga.