Þollaradagur dróst sum sé á langinn. Ég er enn úti í Viðey ekkert á leiðinni heim. Björgunarsveitir hafa verið ræstar út en ég blæs á svoleiðis taugaveiklun. Hér er gott að vera, hér vil ég vera. Þetta er íslenskt, þetta er menningarlegt og ef mér leiðist get ég alltaf æft mig í að fela mig í þúfunum fyrir björgunarsveitarfólkinu sem er að leita að mér.