Í sveitasælunni.

Krílið átti vetrarfrí í skólanum sínum svo mæðgurnar skelltu sér austur fyrir fjall í sveitasæluna hjá ömmu og afa. Kolfinnu finnst þetta frábært, skrattast í skólann með ömmu og afa og leikur allan daginn við Sigrúnu Sól vinkonu sína. Þær stöllur eru búnar að vera bestu vinkonur síðan löngu áður en uppeldisfræðingar vilja meina að börn myndi vináttusambönd. Þær byrjuðu saman á leikskóla rétt rúmlega tveggja ára og það virðist engu máli skipta þó að við flyttum til Reykjavíkur ári seinna og stundum líði margir mánuðir á milli þess að þær hittist þær detta alltaf áreynslulaust í leik eins og ef þær hittust daglega (rosalega er erfitt að búa til setningu með svona miklum viðtengingarhætti, að flytja í viðtengingarhætti þátíðar var alveg að ganga frá mér). Ég held að kannski hafi þær fengið í arf vináttu mæðranna enda erum við Ólína búnar að vera vinkonur síðan við vorum sjálfar á leikskóla og það eru nú bara hátt í 30 ár.

Litla ljósið virðist líka njóta sín í sveitinni hjá ömmu og afa. Sefur eins og engill og hefur það gott. Amma hennar gerir endalaust grín að henni og kallar hana feitubollu, enda ekki laust við að barnið sé ansi hraustlegt. Hún er núna eins og hálfsmánaða álíka þung og systir hennar var fjögurra mánaða. Eins og þær eru nú líkar er þetta nokkuð ólíkt.