Margt hefur verið brallað og mikið hefur gerst síðan ég sló hér inn síðast. Allar fréttir af andláti mínu eru, nú sem endranær, stórlega ýktar. Ég hef einungis legið í dvala, til þess eins að rísa úr öskustónni fílefld og tilbúin í sjö grönd...

Spánardvöl var eins og lög gera ráð fyrir dásamleg. Hitinn var vel yfir því sem eðlilegt og heilbrigt getur talist en við lifðum það af. Fyrri vikuna vorum við ósköp duglegar að flækjast um og skoða. Fara í stuttar lestarferðir í dýragarðinn og vatnsrennibrautir. Við megnuðum jafnvel að fara til Malaga í verslunarleiðangur. Seinni vikunni eyddum við að mestu við sundlaugarbarminn, okkur var einfaldlega ofviða að þramma niður á strönd, eina 300 metra. Enginn sólbrann og engum varð meint af útiverunni enda vorum við duglegar að maka á okkur sólarvörn og koma okkur í skuggan þegar við þurftum þess við.

Þegar maður er með tvær 6 ára dömur í útlöndum sem kunna næstum því að synda, næstum því að tala útlensku og næstum því að gera hér um bil allt tekur maður ekki af þeim augun allan tímann. Það var því kærkomin hvíld þegar þær stöllur voru sofnaðar á kvöldin og við Kristín drifum okkur út á svalir með koníak og sígarettur og höfðum það brjálæðislega huggulegt fram á nótt. Hápunktur ferðarinnar er hins vegar, án efa, „screamerinn“ á hæðinni fyrir ofan. Ég vaknaði við hana fyrstu nóttina en hélt mig hefði hugsanlega verið að dreyma (af því að mig dreymir jú oft og iðulega annað fólk að stunda kynlíf) svo ég minntist bara lítillega á það við Kristínu og síðan var það látið niður falla. Nokkrum nóttum síðar vorum við svo báðar vakandi þegar lætin byrjuðu, og guð minn góður hvílík læti. Húsgögn gengu til og frá, veggirnir nötruðu og daman argaði af öllum lífs og sálarkröftum. Í fyrstu fannst okkur þetta svo yfirgengilegt að við héldum að einhver hlyti að vera að grínast í okkur en hún ákallaði móður sína og guð almáttugan og við sannfærðumst um að henni væri full alvara. Þegar hápunktinum var svo náð tók herrann undir með henni „olei“ og friður komst á í húsinu. Við heyrðum hana veina nokkrum sinnum í viðbót áður en við fórum heim en aldrei eins og þessa nótt.

Ég veit að þetta er gott (mér finnst það líka) en ó mæ god...sumt fólk.

Við komum heim á miðvikudegi til þess eins að leggjast í frekari ferðalög. Að þessu sinni fór Kolfinna Katla bara til pabba síns en ég brunaði alla leið á Dalvík á fiskidaginn mikla. Það fór nú ekki betur en svo að á föstudags kvöld lagðist ég fárveik. Hátíðarhöldin fóru að mestu fram hjá mér, mér tókst þó að sjá Jón Geir, Nönnu, Ingvar bróður, Steina, Kjartan og miklu fleiri stompa á bryggjunni við mikla hrifningu viðstaddra, auk þess sem ég náði að sjá langþráða sýningu leikfélagsins Sýna á Draumi á jónsmessunótt. Afar skemmtilegt og ljónið var ferlega krúttlegt og Bokkarnir og elskendurnir og Spóli auðvitað líka. Á laugardags kvöldið gerði ég heiðarlega tilraun til að fara á ball með pöpunum en veikin sem maður nefni aldrei upphátt, í það minnsta ekki í fjölmenni (nei, ég er ekki með uppköst ehmmm) hrjáði mig svo að ég varð frá að hverfa allt of snemma. Veiki þessi ónefnanlega hráði mig reyndar vel fram eftir vikunni...... afar skemmtilegt, að ég tali nú ekki um sjarmerandi.

Um nýliðna helgi gengu svo vildarvinir mínir hinir mestu Nanna og Jón Geir í það heilaga með miklu pompi og enn meiri prakt (hvað svo sem það nú er). Veislan var stórskemmtileg, eins og gefur að skilja þegar svo margt hæfileikafólk er samankomið. Ekki síst voru það brúðhjónin sjálf sem sýndu hæfileika sínameð söngvum og dansi. Ég held að ekki sé á neinn hallað þó að fullyrt sé að fluttningur Jóns Geirs á „I will allways love you“ (í sömu tóntegund og Whitney Huston) hafi verið toppurinn á skemmtiatriðunum. Enginn var svektur yfir að missa af menningarnótt enda var menningin í Versölum þessa nótt á afar háu plani. Maður sér heldur aldrei neitt á þessari menningarnótt. maður vafrar bara um og missir af hinu og þessu skemmtilegu. Ég missti sko ekki af neinu í þessu brúðkaupi, nema helmingnum af athöfninni.... Takk fyrir upplýsingarnar Tumi minn, og skemmti mér betur en ég hef nokkurntíma gert á menningarnótt.

Hjartanlega til hamingju með hjónabandið elskurnar mínar og takk fyrir mig.